Life in Melbourne

Het zonnetje schijnt, alhoewel het vandaag 'maar' 24 graden is, en ik kijk uit over de veranda van onze tuin in Melbourne South. Ik moet het die Israeli's toch weer nageven… (even een paar maandjes terug in de tijd)

Rotem: "Ja ik kom naar Melbourne, samen met mijn vriendin.. Ja.. waarschijnlijk in 2015.. februari.. we hebben nog niet geboekt.."
Manager: "Prima, geen probleem, laat me weten wanneer je aankomt en ik zorg dat jullie van het vliegveld gehaald worden.. huis is geregeld.. ga je eerst lekker een weekje Melbourne verkennen samen met je vriendin en daarna praten we even over hoe en wat.. Visum regel ik voor je, maak je niet druk, komt allemaal dik in orde!"

Had ik al verteld dat Rotem en deze Manager elkaar nog nooit gezien hebben?
Klaarstaan voor elkaar, dat doen de Israeli's, en daar kunnen wij Nederlanders nog een puntje aan zuigen!

Amsterdam – Kuala Lumpur – Melbourne… Duurt even, heb je ook wat!

Ik kan in oprechte eerlijkheid zeggen, ik ben in shock de eerste week! Je zou toch denken dat ik aardig wat van de wereld gezien heb en niet zo snel meer geshockeerd ben, maar dit, deze stad, nee dit had ik niet verwacht…

Melbourne is groot, immens groot, alles lijkt zo duur en ik ben terecht gekomen in een huis met 5 Israeli's – ik was toch naar Melbourne verhuisd? – en ik versta natuurlijk geen moer van de conversatie.

Rotem & ik verkennen de stad met onze Lonely Planet in de hand en denken hardop na over wat we dan wel hadden verwacht…. Ik moet eigenlijk het woord verwacht veranderen naar gehoopt.. Een Buenos Aires.. Een Cape Town… La Paz..?
Waarom geven deze steden mij zo'n ultiem adrenaline geluksgevoel en Melbourne niet, terwijl:
"Melbourne in Australië staat voor de derde keer bovenaan in de top tien van beste steden om in te wonen" (http://www.froot.nl/posttype/froot/top-10-steden-van-de-wereld-om-in-te-wonen)

Rotem start met werken precies een week na onze aankomst en zit al snel weer in de 'sales-mood'. Dit keer geen helicopters, hair straighteners, maar cosmetica vanuit de Dode Zee. Het is voor hem even wennen, want praatjes vullen bij de Australische dames blijkbaar geen gaatjes, en hij moet nu echt leren waar hij het over heeft. Desalniettemin scoort hij vanaf dag 1 en ik ben super trots op hem!

Voor mij duurde het allemaal 'wat langer', ongeduldig als ik ben duurde het maar liefst 2 weken voordat ik weer aan de slag mocht. In mijn gedachten lagen de banen in Australie voor het oprapen voor mensen met een Working Holiday Visa, maar dat is niet helemaal waar.

Je krijgt hier een ONBETAALDE trial shift aangeboden van ongeveer 4 uurtjes, mag dan laten zien wie je bent en wat je kan, en hoort dan of je eventueel mag blijven. Gelukkig kan ik er na 14jaartjes horeca wel aardig wat van en mocht ik fulltime blijven bij Fitzrovia.

Dit Italiaanse etablissement wordt gerund door een Italiaans/Australisch homo koppel dat net als Steef & Thijs van SenT precies weet hoe het moet.
Het is wel even andere koek hier dan ik gewend ben:
"Hi, how you going? Can I have a 'large double shot soy latte', a 'skinny cap', an 'almond skinny large flat white' and for me a 'soy chai latte HSMOS' (hot soy milk on side)?" TAAAA
Ja men zegt hier geen 'thanks', maar 'ta'.
Je snapt dat ik niet zonder mijn notitieboekje en pen op pad durf.

Lang tafelen kent men hier volgens mij ook niet, of dat ligt aan Fitzrovia. Uit eten is letterlijk een bordje leeg eten, soms een glaasje wijn erbij, en we gaan weer. Laat de tip maar thuis, want Australiers verdienen genoeg. Als men al tipt, en dan 10%, dan is dat heeeel zeldzaam.

Ik heb het idee dat men in Australie, in ieder geval in Melbourne, een stukje verder is qua gezond en bewuster leven; op zo ongeveer elke straathoek vind ik een gym (allemaal 24-uurs, ja ik ga ook graag 's nachts om 3uur even spinnen), danwel een personal trainer, en de diverse horeca biedt op het menu meer GF – Gluten Free, Vegan en Organic opties aan dan ik ooit ergens ter wereld heb gezien.

Waarom ben ik een beetje teleurgesteld? Echt een strand heeft Melbourne niet. Ik noem dat meer een brede zandstrook en een halve kilometer het water inlopen voor je enige verkoeling ondervindt. Het leeft niet echt…. Geen Afrikanen met zonnebrillen, armbandjes of strandlakens en zelfs geen ijscoman. Er zijn een paar tentjes waar je iets kan drinken, en een alcoholisch drankje mag je alleen nuttigen als je ZIT, en definitely niet in public spaces.

Begrijp me niet verkeerd, Melbourne is een prachtige stad rondom de Yarra river, het is een enorm groene stad, maar ik mis een bepaalde vibe, flair, gezelligheid. Ik zie voornamelijk shoppingmalls en food courts, weinig tot geen gezellige pleintjes waar je lekker van een drankje en hapje kunt genieten.
Desalniettemin is life good! We hebben allebei werk, verdienen genoeg centjes om er wat aan over te houden en gaan waarschijnlijk in de Australische winter (juli/augustus) verhuizen naar een andere stad.

TAAAAA!